Pożegnanie staruszki

Cegielnia w Fordonie powstała w roku 1889. Pierwszymi właścicielami zakładu byli torunianie Knutz i Kittier. W 1895 r. zakład zatrudniał już 85 robotników. Produkcja wynosiła zaledwie kilkadziesiąt tysięcy sztuk cegieł rocznie. W 1908 r. właścicielem cegielni został ówczesny dyrektor, Albert Medzeg.

– W 1939 r. cegielnię omyłkowo zbombardowało niemieckie lotnictwo. Prawdopodobnie wiązało się to z tym, że pod koniec sierpnia w fabryce stacjonował oddział kawalerii Wojska Polskiego. Z uwagi na fakt, że Adalbert Medzeg był narodowości niemieckiej, otrzymał wysokie odszkodowanie. Z tych pieniędzy latach 1940 – 1942 odbudował i rozbudował cegielnię. Asygnatę na nowy generator prądu podpisał mu sam Reichsmarschall Hermann Göring. W czasie wojny w cegielni pracowali obok Polaków jeńcy wojenni. Przejście frontu w 1945 roku nie spowodowało większych strat. Po zakończeniu wojny cegielnię znacjonalizowano. Większość jej pracowników wiązała się z zakładem na całe życie. Nie brakowało całych rodzin, w których praca przechodziła z ojca na syna – wspomina świetnie znająca historię swojego zakładu, Zenobia Paliwoda.

– Byliśmy jednym z najstarszych zakładów przemysłowych w regionie. To właśnie fordoński zakład został jednym z największych dostawców materiałów budowlanych dla powstającej właśnie Gdyni. Była to największa w tym czasie i najnowocześniejsza cegielnia parowa w Polsce. Niestety w 2010 roku z przyczyn ekonomicznych musieliśmy wygasić produkcję. Na terenie byłej cegielni planowano budowę osiedla mieszkaniowego

– informuje prezes zarządu Cegielni Polskich, Romuald Zujko.

Oprócz tego pozytywnego przykładu dbałości o starą zabudowę są również przykłady negatywne. Obok pięknie wyremontowanych budynków kotłowni i wydziału zarządzania UTP, straszy swym wyglądem dawny biurowiec cegielni.

–