Fordońska Szkoła Szybowcowa. W 1945r. uciekający Niemcy ukryli sprzęt lotniczy. Nikt go nie znalazł

Fordońska Szkoła Szybowcowa swoje początki miała w okresie międzywojennym. W 1933 roku kolejarze, związani z Ligą Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, szukali terenów w Bydgoszczy lub okolicach, na których można by prowadzić zajęcia praktyczne w ramach szkoleń pilotów szybowców. Uznali, że fordońskie górki, konkretnie: fordońskie zbocze naprzeciw dzisiejszego osiedla Szybowników, stanowią idealne miejsce. Założycielem szkoły szybowcowej był inżynier Kazimierz Stabrowski, któremu pomagali dwaj inni inżynierowie, Stefan Chlibowicki i Janusz Grabowski.

Zainteresowanie udziałem w kursach, organizowanych przez fordońską placówkę, było spore. W ciągu niespełna roku przeprowadzono 5 kursów dla przyszłych pilotów szybowcowych. W samym 1934 roku kurs ukończyło około 235 pilotów. Wtedy w Polsce funkcjonowało 10 szkół szybowcowych, ale właśnie ta w Fordonie zrealizowała najwięcej lotów, bo ponad 8500, a kursanci mieli do dyspozycji aż 10 szybowców. Popularność szkoły w Fordonie i innych szybowcowych na terenie kraju była spora, ponieważ w tamtych czasach kto był chorążym, musiał ukończyć kurs obsługi szybowca. Kursanci z innych rejonów Polski, którzy przybyli do podbydgoskiego Fordonu na szkolenie trwające około miesiąca, mogli korzystać tutaj z odpłatnych noclegów i stołówki. Najubożsi uczestnicy kursów mieli możliwość otrzymania swoistej dotacji na zakwaterowanie i wyżywienie. W 1939 roku w Bydgoszczy powstał Wojskowy Ośrodek Spadochronowy, jedyny w Polsce. Fordońska Szkoła Szybowcowa istniała do 1963 roku. Została rozwiązana decyzją Ministerstwa Komunikacji Departamentu Lotnictwa Cywilnego. Kadra szkoły, wyposażenie i sprzęt z jej budynków trafiły do Aeroklubu Bydgoskiego.

Gdy na początku 1945 roku Niemcy wycofywali się z okolicy, spalili jeden hangar, a sprzęt lotniczy prawdopodobnie schowali gdzieś w Fordonie. Nikt jednak ukrytych maszyn do dzisiaj nie znalazł.